Minione Święto Edukacji Narodowej przypadające na 14 października, to czas przemyśleń nad rolą zawodu nauczyciela, który od zawsze kojarzony był z misją i powołaniem.
 W historii Szkoły Podstawowej im. Tadeusza Kościuszki w Gaszowicach zapisało się wielu wybitnych pedagogów, którzy swoje życie podporządkowali idei wychowania przyszłych pokoleń.Nie sposób wymienić wszystkich, ale niniejszy artykuł niech będzie swoistym hołdem złożonym tym, którzy niosąc przysłowiowy „kaganek oświaty” roztaczali wokół siebie blask wiedzy przydatnej w codziennym życiu.
 Jedną z najwybitniejszych postaci środowiska nauczycielskiego Gaszowic jest z całą pewnością postać
Władysława Dworaczka, wieloletniego kierownika szkoły i wspaniałego pedagoga, cenionego zarówno przez współpracowników, jak i uczniów. Władysław Dworaczek urodził się 9 października 1912 r. w Gliwicach. Zmarł zaś 22 grudnia 2003 roku w Gaszowicach. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Kończycach koło Zabrza, gdzie na trwałe związał się z harcerstwem. W latach 1927 – 1932 był słuchaczem Seminarium Nauczycielskiego w Pszczynie. 
Po jego ukończeniu rozpoczął pracę w szkole w Gaszowicach, w której objął również opiekę nad IX Drużyną Harcerską im. Karola Miarki. Działalność harcerską przerwał mu jednak wybuch II wojny światowej. W tym bolesnym czasie, Władysław Dworaczek stał się też więźniem obozów koncentracyjnych w Dachau, Gusen
i Mauthausen. Doświadczony traumą historii, powrócił do Gaszowic w marcu 1945 roku, gdzie jako kierownik szkoły zajął się jej odbudową. Ponownie objął opiekę nad Drużyną Harcerską im. Karola Miarki, starając się krzewić ideą harcerskiej misji. W 1950 roku podjął studia w Instytucie Pedagogicznym w Katowicach, które pozwoliły mu pogłębiać pedagogiczną wiedzę. Warto przy tej okazji nadmienić, iż Władysław Dworaczek jako nauczyciel z powołania angażował się w sprawy lokalnej społeczności mając na uwadze dobro innych. To właśnie z jego inicjatywy powstała szkoła w Szczerbicach, a on sam przez 60 lat udzielał się jako organista w naszym parafialnym kościele. Dziś kiedy przechodzimy obok tablicy upamiętniającej tę wybitną postać środowiska nauczycielskiego, uświadamiamy sobie, jak wielkim darem jest bycie pedagogiem. Darem tym większym, że wypełnionym pracą z młodym człowiekiem spragnionym wiedzy. Bo przecież kształtowanie charakteru dziecka i dzielenie się z nim wiedzą to droga pełna poświęcenia. To wreszcie praca, która nie jest tylko profesją, ale przede wszystkim misją, w której oddajemy cząstkę siebie w sposób bezinteresowny wierząc, że po latach nasi uczniowie staną się wartościowymi ludźmi.

Piotr Skupień
nauczyciel języka polskiego SP Gaszowice