Historia szkoły w Gaszowicach

 

Szkoła Podstawowa im. Tadeusza Kościuszki w Gaszowicach to miejsce zakorzenione w tradycji wielu pokoleń. Przestrzeń wypełniona historią ludzi wyjątkowych i otwartych na wiedzę.

Osób, dla których idea „niesienia kaganka oświaty” od zawsze stanowiła cel sam w sobie.

Początki naszej szkoły są ściśle związane z kształtowaniem się zalążków edukacji na terenie gminy Gaszowice, które datuje się na rok 1790.

Początkowo szkoła mieściła się w drewnianym budynku, nie wiemy jednak, gdzie dokładnie się on znajdował. Kroniki nie podają jego precyzyjnej lokalizacji. Informują natomiast, iż nieco później zbudowano budynek liczący już dwie sale lekcyjne, co wskazywałoby, iż nastąpiła potrzeba rozwijania idei szkolnictwa w naszym regionie.

Budowę murowanego gmachu szkoły na terenie Gaszowic rozpoczęto dopiero w roku 1827, sytuując go w miejscu, gdzie dziś znajduje się restauracja „Trojok”.

Obecny budynek szkolny, a właściwie jego część, powstał około roku 1900 i początkowo liczył zaledwie trzy sale lekcyjne. Znacząca rozbudowa dzisiejszej szkoły nastąpiła na przełomie lat 1928- 1930, wtedy też powstaje całe zaplecze szkoły z kuchnią i pomieszczeniami dla pedagogów.

Niezwykłą kartą w dziejach historii szkoły było nadanie jej w 1925 roku patrona w osobie Tadeusza Kościuszki, postaci ważnej i wybitnej ze względu na zasługi czynione dla ojczyzny.

Wybuch II wojny światowej był z kolei bolesną kartą w dziejach naszej placówki, ale nie przekreślił istnienia szkoły, między innymi za sprawą wybitnego pedagoga i późniejszego dyrektora szkoły w osobie pana Władysława Dworaczka. To właśnie dzięki niemu szkoła po wojnie mogła odzyskać dawną świetność, stając się wzorem dla innych tego typu placówek.

Wyjątkowym momentem było nadanie jej w 1990 roku sztandaru ufundowanego przez społeczeństwo Gaszowic. To podniosłe wydarzenie potwierdziło jak ważne miejsce w serach i umysłach mieszkańców zajmuje szkoła. Na przestrzeni lat edukowała kolejne pokolenia młodych ludzi, rozwijała idę harcerstwa, wspierała działalność PCK oraz szereg inicjatyw o wymiarze społecznym i kulturotwórczym. Prowadząc całe pokolenia krętą ścieżką historii, stała się przestrzenią wyrażania ludzkich talentów, świątynią wiedzy i miejscem, do którego powraca się z nostalgią.

 

 

Piotr Skupień